Δ. Φαραντούρης: Τραγικό λάθος η απαξίωση του Agency

H συνέντευξη με τον agency manager κ. Δημήτρη Φαραντούρη είχε προγραμματιστεί αρχικά να γίνει μέσα στο καλοκαίρι που μας πέρασε. Τελευταία στιγμή, δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα από τον ίδιο προκειμένου να την αναβάλουμε, αφού κάποιες εξελίξεις, όπως μας είπε, στη συνεργασία του με την Interamerican δεν του επέτρεπαν τη συγκεκριμένη στιγμή να τοποθετηθεί. «Ας το κάνουμε κάποια άλλη στιγμή», μας είπε, ζητώντας μας παράλληλα διακριτικότητα –μια διακριτικότητα την οποία τηρήσαμε, κόντρα στις αποκλειστικότητες που τόσο επιθυμεί το επάγγελμά μας. Επανήλθαμε 8 μήνες μετά. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας εξηγεί τι συνέβη και διεκόπη αυτή η 20χρονη και με πολλές επιτυχίες συνεργασία. Τοποθετείται γενικότερα για τις σχέσεις των δικτύων ασφαλιστικής διαμεσολάβησης με τις εταιρείες και πώς αυτές επηρεάζουν την πρόοδο της αγοράς. Μας μιλά, επίσης, για το νέο εγχείρημά του, τη Farantouris Financial Advisors, το οποίο όπως όλα δείχνουν είναι εξίσου πετυχημένο. για τους στόχους του, τη φιλοσοφία της δουλειάς του και, κυρίως, για την απόλαυση που αντλεί ως agency manager από τη στρατολόγηση, την εκπαίδευση και τη δημιουργία επιτυχημένων νέων ασφαλιστών. Ας δούμε τι μας είπε ο κ. Φαραντούρης.

Συνέντευξη στη Δήμητρα Καζάντζα

Κύριε Φαραντούρη, το όνομά σας έχει συνδεθεί τα τελευταία 20 χρόνια με την Interamerican…
Δ.Φ.: Ξεκίνησα στον χώρο των ασφαλειών το 1989 με την AGF Κόσμος, αλλά από το 1994 μεταπήδησα στην Interamerican, θεωρώντας μεγάλη πρόκληση για έναν νέο άνθρωπο να δουλεύει με την πρώτη εταιρεία της αγοράς. Δούλεψα μαζί της για δύο δεκαετίες. Πήγα 32 και βγήκα 52. Αυτή ήταν η καλύτερή μου εποχή και τα πιο παραγωγικά μου χρόνια. Ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, είχα και πρωταγωνιστικό ρόλο, κατέχοντας ένα από τα μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και πανευρωπαϊκά. Το γραφείο μας κατέκτησε δύο φορές την πρώτη θέση στο Agents Connect της Eureko, μία στην Κύπρο και μία στη Ρουμανία. Επίσης, δουλεύοντας μέσω του financial planning, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα της GAMA International, της οποίας είμαι μέλος από το 1998, κέρδισα Gold διακρίσεις, ενώ κατέκτησα για δύο χρονιές το «First in Class Award», στα συνέδρια του San Francisco και του Nashville.

Ωστόσο, το καλοκαίρι που μας πέρασε διεκόπη αυτή η πολύχρονη συνεργασία. Τι ακριβώς συνέβη;
Δ.Φ.: Η Interamerican είναι ένας μεγάλος οργανισμός, με έναν λαμπρό ηγέτη, τον Γιώργο Κώτσαλο, που θεωρώ ότι οδηγεί την εταιρεία σε κερδοφορία και σε ανάπτυξη και θα ήθελα να συνεργάζομαι μαζί της. Άλλωστε, εκεί μεγάλωσα, εκεί διδάχτηκα, εκεί έκανα ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου, εκεί βρίσκονται οι πελάτες μου, αλλά και το δικό μου συμβόλαιο. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι, όταν μεγαλώνει πάρα πολύ ένας οργανισμός, μοιραία χάνεται και η επαφή με τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί για την εταιρεία. Γκρεμίζονται οι γέφυρες και σταματά η εξέλιξη, στην οποία κάθε άνθρωπος στηρίζει τη ζωή του.
Για μένα εξέλιξη δεν είναι να συνεργάζομαι και να υπακούω σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς μου. Τα τελευταία 1-2 χρόνια έχω δεχτεί πιέσεις, κυρίως από μεσαία διοικητικά στελέχη, οι οποίοι θεωρούσαν ότι δεν πειθαρχούσα σε ορισμένους κανόνες. Άλλος ήθελε να συμπληρώνω δελτίο δραστηριότητας, άλλος να μη δουλεύω το Σάββατο, άλλος να κλείνω το γραφείο νωρίς. Είμαι επαγγελματίας και δεν το δέχομαι. Εγώ δουλεύω πρωί, μεσημέρι, βράδυ, Σάββατα, Κυριακές… Και μιλάω για μένα προσωπικά και για όποιον άλλον θέλει να αξιοποιήσει τον χώρο και τον χρόνο του.
Νομίζω ότι είμαι από αυτούς που έχουν αφήσει θετικά στοιχεία στην εταιρεία. Δημιούργησα ένα δίκτυο 100 συνεργατών. Το συνολικό μου ασφαλιστικό χαρτοφυλάκιο ανερχόταν σε 10 εκατ. και άλλα 23 εκατ. σε Α/Κ. Μόνο γι’ αυτά θεωρώ ότι δικαιούμαι κάποιο σεβασμό. Βλέποντας, λοιπόν,  όχι και τόσο θετικές κινήσεις προς το πρόσωπό μου και προκειμένου να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας, θεώρησα σκόπιμο ότι έπρεπε να τεθούν τα πράγματα σε μία σωστή βάση. Ζήτησα να ανεξαρτητοποιηθώ, με τη δέσμευση να δουλεύω 99% με την Interamerican  και 1% με τις εταιρείες της αγοράς. Τέλος πάντων, ο καιρός και οι επόμενες κουβέντες θα δείξουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο σ’ αυτή την ιστορία. Προσωπικά πιστεύω στο δίκαιο και στο σωστό και έχω εμπιστοσύνη στον κ. Κώτσαλο.

Γιατί αρνήθηκαν σ’ εσάς να ανεξαρτητοποιηθείτε, τη στιγμή που η ίδια δυνατότητα είχε δοθεί λίγα χρόνια πριν σε άλλους 1.200 συναδέλφους σας;
Δ.Φ.: Θεωρώ ότι είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι και ο καθένας μπορεί να ανοίξει τα φτερά του και να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, ειδικά αφού το έχουν κάνει άλλοι 1.200 άνθρωποι, ασφαλιστές, μάνατζερ, διευθυντές. Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, η ανεξαρτητοποίηση αυτή δεν έγινε με την έννοια μιας εθελουσίας εξόδου. Έγινε κουβέντα με τον καθένα ξεχωριστά, καθένας ήταν διαφορετική περίπτωση, και δόθηκαν οι κατευθύνσεις. Αν μου το είχαν προτείνει, θα έφευγα. Φεύγοντας από το agency μπορούσε κανείς, αν το επεδίωκε, να έχει αύξηση 100% των εσόδων του, μόνο από τα κίνητρα που έδινε τότε η εταιρεία. Πάντως, σ’ αυτό το διάστημα, χωρίς τα κίνητρα και έχοντας απέναντί μου την anytime και όλους τους πράκτορες, έφτιαξα το μεγαλύτερο χαρτοφυλάκιο γενικών, με loss ratio μάλιστα 25%.

Ας έρθουμε στο σήμερα και ας μιλήσουμε για τη Farantouris Financial Advisors αλλά και για το πώς είναι η δουλειά σας πλέον ως ανεξάρτητος…
Δ.Φ.: Η Farantouris Financial Advisors ιδρύθηκε το 2008 και συνεργαζόταν αποκλειστικά με τον  Όμιλο Interamerican. Το φθινόπωρο του 2014, εκ των γεγονότων πλέον, ενεργοποιήθηκε ως ανεξάρτητη εταιρεία, με έδρα στον Πύργο των Αθηνών και τρία επιπλέον γραφεία, στην Κόρινθο, στα Μέγαρα και πιο πρόσφατα στη Γλυφάδα.
Αυτή τη στιγμή έχουμε φτιάξει ένα δίκτυο 80 ασφαλιστικών συμβούλων, οι οποίοι έχουν απευθείας συμβάσεις με τις ασφαλιστικές εταιρείες. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία εταιρεία agency, η οποία δουλεύει όπως δούλευε και πριν.  Έχουμε τρεις Agency Managers, τον Γιώργο Κουτρούλη, τον Γεράσιμο Γιαννόπουλο και τον Κωνσταντίνο Λάμπρου, κάνουμε στρατολόγηση, εκπαιδεύουμε άτομα προκειμένου να πάρουν τις πιστοποιήσεις επιπέδου Α και Δ, και να γνωρίσουν τις τεχνικές πωλήσεων. Είμαστε ανοικτοί στο να έρθουν άτομα από τον ανταγωνισμό που θέλουν να κάνουν μια καινούργια αρχή. Στόχος μας είναι να κάνουμε την ειδοποιό διαφορά, γι’ αυτό και επενδύουμε σοβαρά στην εκπαίδευση και τη διά βίου μάθηση. Μάλιστα στις προθέσεις μας είναι όλοι οι συνεργάτες να γραφτούν στην Hellenic Financial Planning Association, με κόστος της εταιρείας, και να πάρουν πιστοποίηση ως financial planners.

Από τους παλιούς σας συνεργάτες πόσοι σας ακολούθησαν σ’ αυτό το νέο εγχείρημα;
Δ.Φ.: Καταρχάς να πω ότι την τελευταία μέρα που μου ανακοίνωσε η εταιρεία ότι δεν θα συνεχίσει τη συνεργασία μαζί μου έκανα συγκέντρωση υποκαταστήματος, τους παρακίνησα να κάνουν ένα δυνατό κλείσιμο τετραμήνου και τους ευχαρίστησα για όσα έκαναν. Δεν στήριξα αυτή τη νέα προσπάθεια σε μετακίνηση συνεργατών. Είναι θέμα αρχών. Στη ζωή μου δεν χρησιμοποιώ καταστροφικά κάτι, για να δημιουργήσω κάτι άλλο.
Σαράντα συνεργάτες μου επέλεξαν να συνεχίσουν μαζί μου. Κάποιοι άλλοι, με θεμιτούς ή άλλους τρόπους, έμειναν και δουλεύουν κανονικά στην εταιρεία. Στις τελευταίες βραβεύσεις, μάλιστα, πολλοί από αυτούς βραβεύτηκαν και τους εύχομαι να συνεχίσουν με την ίδια επιτυχία.

Με ποιες εταιρείες συνεργάζεστε πλέον και με ποια κριτήρια τις επιλέξατε;
Δ.Φ.: Δουλεύουμε με 20 ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες μας έχουν δώσει ό,τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή και θεωρώ ότι μας δίνεται μία ευκαιρία να γνωρίσουμε την αγορά  στο σύνολό της, κάτι που όταν έχεις αποκλειστική συνεργασία με μία εταιρεία εκ των πραγμάτων δεν το γνωρίζεις.
Το πρώτο κριτήριο επιλογής ήταν τα πρόσωπα τα οποία τις διοικούν. Επιδίωξα να γνωρίσω όλους τους επικεφαλής, για να δω τη φιλοσοφία που τους διαπνέει. Στη συνέχεια, γνώρισα και τα στελέχη με τα οποία θα συνεργαζόμαστε σε πιο καθημερινή βάση. Γιατί δεν το ρίσκαρα πλέον να συνεργαστώ με κάποιο στέλεχος, όσο ικανό κι αν ήταν αυτό στην εταιρεία του, και να έχω τα ίδια προβλήματα.
Η επαφή, λοιπόν, στην αρχή, ήταν αναγνωριστική, για να δω τη φιλοσοφία της συνεργασίας, και να μπορέσουμε στη συνέχεια να αναπτύξουμε ένα πιο μεγάλο κομμάτι.

Σήμερα πού βρισκόσαστε όσον αφορά την παραγωγή και τη δομή του χαρτοφυλακίου;
Δ.Φ.: Δουλεύουμε όλους τους κλάδους ασφάλισης κι ακόμα περισσότερους απ’ ό,τι στο παρελθόν και επιπλέον αμοιβαία κεφάλαια μέσω της Eurobank AΕΔΑΚ. Μέσα σε έξι μήνες το συνολικό μας χαρτοφυλάκιο έχει ξεπεράσει το €1,5 εκατ. περίπου. Και θεωρώ ότι αυτή η προσπάθεια πηγαίνει όλο και καλύτερα. Πρόσφατα, μάλιστα, διοργανώσαμε ένα ταξίδι στη Ρώμη, στο οποίο συμμετείχαν 30 συνεργάτες, ακριβώς για να επιβραβεύσουμε αυτή την προσπάθεια. Ακόμα και η δομή των γραφείων δείχνει ότι η προσοχή μας είναι στραμμένη στην εργασία. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να τρέξει αυτή η επιχείρηση και να προσφέρουμε στους ανθρώπους μας, στους πελάτες μας και στον κόσμο. Γιατί θέλουμε σύντομα να επανέλθουμε και σε αυτό που κάναμε τόσα χρόνια. Κάθε Δεκέμβριο δίναμε ένα μέρισμα στα Χωριά SOS, στο Νοσοκομείο Αγία Σοφία, σε οικογένειες που είχαν ανάγκη, προσφέραμε χορηγίες σε αθλητές. Μας ενδιαφέρει να δίνουμε μέρισμα στην κοινωνία από όσα έχουμε πετύχει, γιατί η δική μας η δουλειά είναι πλούσια δουλειά. Αν δεν μπορείς να μοιραστείς, τότε ας επιλέξεις μία άλλη δουλειά, που είναι μόνο για τον εαυτό σου.

Τι εννοείτε με το “πλούσια δουλειά”;
Δ.Φ.: Καταρχάς, είναι πλούσια σε συναισθήματα και σε συγκινήσεις. Δεύτερον, είναι δουλειά που αμείβει καλά εκείνον που είναι γνώστης, εργάτης και συνεπής με το πελατολόγιό του. Αν κάποιος δεν τα έχει καταφέρει οικονομικά, σημαίνει ότι έχει λάθος προτεραιότητες. Προτεραιότητα είναι να αναπτυχθείς και να αναπτύξεις τη δουλειά σου, κι όχι να πας να πάρεις ένα ακριβό αυτοκίνητο.
Είναι μια πλούσια δουλειά, γιατί καλώς ή κακώς σου δίνει τη δυνατότητα να φτιάξεις ένα χαρτοφυλάκιο και να αμείβεσαι και τα επόμενα χρόνια.
Οι Αμερικανοί λένε ότι ένας από τους βασικούς λόγους που επιλέγουν αυτή τη δουλειά είναι για το απεριόριστο εισόδημα που μπορεί να προσφέρει. Οπότε, ναι, θεωρώ ότι είναι πράγματι μια πλούσια δουλειά, αρκεί αυτός που την κάνει να είναι σωστός επαγγελματίας και κοντά στους πελάτες του.

Η στρατολόγηση είναι ένα πολύ βασικό κομμάτι της δουλειάς σας…
Δ.Φ.: Πάντα ήταν. Το 1990, στην AGF Κόσμος, σε ηλικία 26 ετών, έφτιαξα το πρώτο μου agency. Είχα 25 άτομα συνεργάτες, που στρατολόγησα μόνος μου, και είχαμε πρωταγωνιστικό ρόλο.  Έχω κερδίσει στην πορεία μου μέχρι σήμερα, ως agency manager, ανθρώπους οι οποίοι δεν είχαν ποτέ φανταστεί ότι θα έκαναν αυτό το επάγγελμα. Λειτουργώ βάσει της άποψης ότι οι καλύτεροι financial advisors δεν είναι ακόμα κοντά μας. Κάποιος μου είπε, όταν χωρίσαμε με την Interamerican, ότι για ένα πράγμα είμαι σίγουρος για σένα, ότι θα έχεις 30 άτομα πριν περάσει μία εβδομάδα. Και δεν είναι ό,τι μαζεύω ό,τι βρω. Είναι μεγάλος πειρασμός για μένα να πιάσω ένα παιδί που είναι ανειδίκευτο και να τον κάνω σούπερ παίκτη. Με γοητεύει και είναι η μεγαλύτερη απόλαυση να βλέπω έναν συνεργάτη μου να σκοράρει, να βραβεύεται, να πρωταγωνιστεί. Κι αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό σε έναν μάνατζερ, να ευχαριστιέται με το να βλέπει τους ασφαλιστές του να είναι καλοί στη δουλειά τους και να βγάζουν χρήματα. Αν δεν το έχεις αυτό, καλύτερα να μην μπεις στο μάνατζμεντ καθόλου.

Ωστόσο, πρέπει να είναι διαφορετικό το να κάνεις στρατολόγηση όντας μέλος μιας μεγάλης εταιρείας από το να είσαι επικεφαλής ενός μικρού, αναλογικά πάντα, γραφείου agency…
Δ.Φ.: Η στρατολόγηση είναι μια συνεχής διαδικασία, ανεξάρτητα εάν πηγαίνουν καλά τα πράγματα ή όχι, με τη μόνη διαφορά ότι πας να στρατολογήσεις πλέον κάθετα και όχι οριζόντια.
Στο agency, κατά τη στρατολόγηση, λες θα βάλω 50 νέους κωδικούς και θα δούμε ποιοι θα μείνουν, γιατί οι μηχανισμοί στρατολόγησης στηρίζονται πάνω σε μία εταιρεία, η οποία λόγω μεγέθους μπορεί να περιμένει και έναν χρόνο για να ξεκινήσει κάποιος να δουλεύει και να της αποδίδει. Παλιότερα σε κάποιες περιπτώσεις, που διέκρινα ότι υπήρχε η ικανότητα, αλλά χρειαζόταν παραπάνω χρόνος, το έκανα. Τώρα, αφενός, δεν μπορώ να αναλάβω το κόστος για τόσους πολλούς ανθρώπους, αφετέρου, δεν μπορώ να περιμένω έναν χρόνο για να αρχίσουν να είναι παραγωγικοί, οπότε είμαι ακόμα πιο αυστηρός και απαιτητικός στη διαδικασία της αρχικής επιλογής.

Δεδομένης της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας και της ανεργίας, κανείς δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει ένα χρόνο για να αρχίσει να βγάζει λεφτά. Αυτό πόσο δυσκολεύει τη δουλειά του agency manager και την προσέλκυση νέων ανθρώπων στο επάγγελμα;
Δ.Φ.: Κοιτάξτε, είναι γεγονός ότι αυτό που κάνουμε στο agency, να στρατολογούμε κάποιον, χωρίς μισθό, χωρίς σταθερότητα και να πρέπει να διαλέξουμε και τον καλύτερο, είναι άθλος. Όσο κι αν τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και για σένα και για τον άνθρωπο που επέλεξες, μέχρι να φτάσεις εκεί έχει πολύ κόπο και αγώνα.
Ωστόσο, θεωρώ ότι σήμερα είναι η ευκολότερη εποχή για να ξεκινήσει κάποιος. Μπορεί να ξεκινήσει σιγά σιγά με την καθοδήγηση του μάνατζέρ του, να κάνουν μαζί την πώληση μέχρι να πάρει την πιστοποίηση. Υπάρχουν τρόποι για να μην αφήσεις κάποιον αξιόλογο να φύγει από το επάγγελμα. Μπορείς να τον πάρεις με υπαλληλική σχέση στην αρχή. Υπάρχει κόσμος που θα έρθει να δουλέψει για 500-600 ευρώ, ενώ παλιότερα ήθελε 1.500-2.000. Επιπλέον, θεωρώ ότι αυτή η εποχή, όσο κι αν φαντάζει σαν απειλή, αποτελεί μεγάλη ευκαιρία, γιατί ανοίγει το συνταξιοδοτικό, υπάρχει ζήτηση για προγράμματα υγείας. Πρέπει, όμως, να πάψουμε να αναζητάμε τα εύκολα και να αρχίσουμε να δουλεύουμε. Αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι ότι οι περισσότεροι }και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου} προσπαθούν με ένα μεγάλο συμβόλαιο να λύσουν τις οικονομικές απαιτήσεις όλης της χρονιάς. Απόδειξη ότι, αν δείτε τα δελτία των εταιρειών, σπανίως οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι κάνουν πάνω από 60 συμβόλαια τον χρόνο. Δεν κάνουν ούτε 15 συμβόλαια τον μήνα, σήμερα που ο κόσμος ζητά να καλυφθεί για την υγεία, για τη σύνταξη, για τα πάντα. Ένας νέος, λοιπόν, στο επάγγελμα, με δουλειά, προσπάθεια και με την καθοδήγηση του μάνατζέρ του, θεωρώ ότι μπορεί να τα καταφέρει και να έχει προοπτικές.

Ωστόσο, η γενικότερη τάση της αγοράς είναι μια απαξίωση του agency…
Δ.Φ.: Είναι γεγονός ότι το agency έχει πολεμηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν εταιρείες που το λατρεύουν, υπάρχουν εταιρείες που δεν το θέλουν πλέον, υπάρχουν εταιρείες που το απαξίωσαν και μετά άρχισαν πάλι να επενδύουν σε αυτό. Πάντως, θεωρώ ότι η απαξίωση αυτή είναι τραγικό λάθος. Αυτά που μπορεί να σου παρέχει το σπίτι σου δεν θα τα βρεις έξω, αλλά και αυτά που προσφέρει κανείς στο σπίτι του δεν θα τα προσφέρει σε άλλους.
Η αποκλειστική συνεργασία έχει οφέλη και για τις δύο πλευρές. Ο σύμβουλος μπορεί να εστιάσει μόνο στις πωλήσεις και στην αύξηση της παραγωγής του και η εταιρεία έχει έναν δικό της άνθρωπο, τον εκπαιδεύει, επενδύει σε αυτόν και παίρνει από αυτόν το 100% της προσπάθειάς του. Το χειρότερο πράγμα που νομίζω ότι κάνουν οι εταιρείες, είναι ότι χάνουν την επαφή με τα στελέχη τους των πωλήσεων και ειδικά με τους συντονιστές. Όχι μόνο δεν υπάρχει επικοινωνία, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αναπτύσσεται αντιπαλότητα, που φτάνει την επαγγελματική βία.

Γιατί πιστεύετε ότι οι συντονιστές είναι εκείνοι που βάλλονται περισσότερο;
Δ.Φ.: Υπάρχει η εσφαλμένη αντίληψη σε πολλά διοικητικά στελέχη ότι οι συντονιστές αμείβονται τζάμπα. Παραβλέπουν ότι ο συντονιστής είναι ο άνθρωπος που βρίσκει και εκπαιδεύει τους συνεργάτες και τους προετοιμάζει, ώστε να είναι παραγωγικοί. Το κέρδος, λοιπόν, της εταιρείας από εμάς είναι οι σωστοί, επαγγελματίες συνεργάτες που της δίνουμε και γι’ αυτό ακριβώς αμειβόμαστε. Δεν μπορούν να μας αντιμετωπίζουν σαν να μην υπάρχουμε και σαν να είμαστε περιττοί. Δυστυχώς, ενώ ο ασφαλιστής, ο μάνατζερ και ο συντονιστής προσφέρουν τόσα πολλά στην ανάπτυξη του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης και της αγοράς γενικότερα, σπάνια αναγνωρίζονται ως συντελεστές της όλης προσπάθειας.
Δείτε τι γίνεται με την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Η πρώτη φορά που πήγα σε εκδήλωση της ΕΑΕΕ για την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, ήταν τον περασμένο Νοέμβριο, στο φιλανθρωπικό gala που έγινε για τον Σύλλογο «Ελπίδα». Όταν με ρωτούσαν στο παρελθόν πού θα πας την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης, απαντούσα στη συγκέντρωση των πυροσβεστών, γιατί στων ασφαλιστών δεν με καλεί κανείς και δεν πηγαίνω ποτέ! Αυτό, βεβαίως, είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι ότι δεν ακούγονται οι απόψεις των ανθρώπων των πωλήσεων και δεν αξιοποιείται η εμπειρία τους. Βεβαίως, υπάρχουν εταιρείες που αφουγκράζονται τα δίκτυά τους και έδωσαν την ευκαιρία σε ανθρώπους του agency, των πωλήσεων, να προχωρήσουν σε διοικητικές θέσεις, ως διευθυντές πωλήσεων. Υπάρχουν όμως και εταιρείες στις οποίες οι άνθρωποι του agency δεν έχουν το δικαίωμα ούτε στα κεντρικά γραφεία να πάνε, με την έννοια όχι απαραίτητα της προώθησής τους σε μία διοικητική θέση, αλλά με την έννοια της συμμετοχής, της απευθείας επικοινωνίας, της αξιοποίησης της εμπειρίας τους. Αντιλαμβάνεστε ότι κάποια στιγμή αυτά τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν, για να πάει μπροστά η αγορά. Η αντιπαλότητα δεν βοηθάει κανέναν, ούτε στην αγορά μας ούτε στην κοινωνία μας.