Δήμητρα Βουρβαχάκη, Unit Manager Επιθεώρησης Δ. Κελεσίδη, Εθνική Ασφαλιστική: Πρέπει να είμαστε σύμβουλοι και όχι προμηθευτές καλύψεων (Απρίλιος 2012)

Αν και η στήλη, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, φιλοξενεί κάθε μήνα ασφαλιστικούς πράκτορες και μεσίτες, αυτό το μήνα θα κάνουμε μία εξαίρεση, δίνοντας βήμα σε μία ασφαλιστική σύμβουλο, που θεωρεί ότι μπορεί να κάνει εξίσου καλά τη δουλειά της συνεργαζόμενη με μία ασφαλιστική εταιρεία. Πρόκειται για την κα Δήμητρα Βουρβαχάκη, Unit Manager της Επιθεώρησης Δ. Κελεσίδη της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Η κα Βουρβαχάκη ξεκίνησε την καριέρα της στον ασφαλιστικό χώρο το Μάιο του 1988, αμέσως μόλις αποφοίτησε από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής Αθηνών. «Απάντησα σε μία αγγελία για υπάλληλος γραφείου και έφυγα από το ραντεβού αποφασισμένη ότι το επάγγελμα που μου ταιριάζει και θέλω να ακολουθήσω είναι αυτό του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή», μας λέει, εξηγώντας μας ότι αυτό που τη συγκίνησε στο συγκεκριμένο επάγγελμα ήταν ότι «μέσα από την προσφορά μου προς το συνάνθρωπο, μπορούσα να ακολουθήσω μια επαγγελματική σταδιοδρομία με μεγάλες προοπτικές». 

Ο πρώτος χώρος εργασίας της ως συνεργάτης της Εθνικής Ασφαλιστικής ήταν το γραφείο της κας Νικολέτας Νοέα, γωνία Ζίννη & Συγγρού, στο οποίο έμεινε μέχρι το 1996, οπότε η διευθύντριά της αποχώρησε από τον επαγγελματικό χώρο, και η ίδια ζήτησε και βρέθηκε κοντά στον κ. Δ. Κελεσίδη, «έναν άνθρωπο που, από το λίγο που τον είχα γνωρίσει μέχρι τότε, θεωρούσα ότι ξεχώριζε στον κλάδο μας, για την πίστη του στο θεσμό και την αταλάντευτη προσφορά του προς τους ασφαλισμένους και τους συνεργάτες του».

Μητέρα δύο αγοριών η κα Βουρβαχάκη –του 21χρονου Γρηγόρη, ο οποίος εδώ και ένα χρόνο προετοιμάζεται να ακολουθήσει το δρόμο του ασφαλιστικού συμβούλου, και του Γιάννη, 18 ετών, που τελειώνει το λύκειο– θεωρεί ότι «οι δυσκολίες για κάθε εργαζόμενη γυναίκα είναι πολλές, περισσότερες για όσες δραστηριοποιούνται σε έναν επαγγελματικό χώρο σαν το δικό μας». Αυτό δεν την εμπόδισε να ασχοληθεί με τα κοινά, συμμετέχοντας για χρόνια στον ΠΣΑΣ.
Μιλώντας για εκείνα τα χρόνια επισημαίνει: «Μέσα από τη συμμετοχή μου στον ΠΣΑΣ γνώρισα πολλούς συναδέλφους από όλη την Ελλάδα και από όλες τις εταιρείες. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με ιδιαίτερα αξιόλογους συναδέλφους και όλοι στην ασφαλιστική αγορά είχαν αναγνωρίσει πως χάριν στην αποτελεσματικότητα που μας διέκρινε, την πίστη στο θεσμό και την ανιδιοτελή προσφορά του Συνδέσμου καταφέραμε να επιλύσουμε δύσκολα προβλήματα και να κερδίσουμε το σεβασμό όλων. Από τότε άλλαξαν πολλά…». Καταρχάς, στην ίδια την αγορά. Όπως επισημαίνει, «σήμερα πια οι ασφαλιστικοί σύμβουλοι είμαστε γνώστες και διαμεσολαβούμε σε όλων των ειδών τις ασφάλειες. Όταν είχα ξεκινήσει τη δουλειά, η πλειοψηφία των συναδέλφων ασχολιόταν με τον κλάδο ζωής. Από τότε εξελιχθήκαμε, προσθέσαμε στις εργασίες μας και τους υπόλοιπους κλάδους και σήμερα πια μπορούμε να συμβουλεύουμε πραγματικά τους πελάτες μας, πώς να επιλύσουν τα ζητήματα ασφάλισης των περιουσιακών τους στοιχείων, της αστικής τους ευθύνης, κ.λπ.».
Καθώς πολλοί συνάδελφοί της επέλεξαν να δουλέψουν ως ανεξάρτητοι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, ρωτήσαμε την κα Βουρβαχάκη αν κάτι τέτοιο πέρασε ποτέ και από το δικό της μυαλό. «Αν συνεργάζεσαι με μία εταιρεία σαν την Εθνική, που μπορεί να σου προσφέρει όλα τα προϊόντα που χρειάζεσαι, για να καλύψεις σωστά και ολοκληρωμένα τον πελάτη σου, δεν έχεις κανένα λόγο να το κάνεις. Όποιοι συνάδελφοι το επέλεξαν είχαν και άλλους λόγους, είτε προσωπικούς είτε εξαιτίας των επιλογών των εταιρειών τους, να ενισχύσουν περισσότερο άλλου είδους κανάλια πέραν των δικτύων agency», μας απαντά.

Και μια και ο λόγος για τα εναλλακτικά δίκτυα, ποια η άποψη της κας Βουρβαχάκη;
«Όπως σε όλα τα επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών, πρωτεύοντα ρόλο παίζει η γνώση του αντικειμένου, η εξειδίκευση του επαγγελματία και η αγάπη για το επάγγελμά του. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο εργαζόμενος ενός άλλου φορέα εκτός ασφαλιστικής επιχείρησης είναι εύκολο με μια μικρή σεμιναριακή παρακολούθηση και χωρίς καθόλου εμπειρία να συμβουλεύσει τον ασφαλισμένο με τον ίδιο επιτυχή τρόπο που θα μπορέσει να το κάνει ο επίσημος ασφαλιστικός διαμεσολαβητής. Το ίδιο πιστεύω και για τον ανειδίκευτο τηλεφωνητή ή τηλεφωνήτρια που θα χειριστεί τη διαμεσολάβηση μιας ασφάλισης μέσα από μια τηλεφωνική συνομιλία».
Ομοίως θεωρεί ότι «η αναζήτηση από τον ασφαλισμένο μέσα στο αχανές διαδικτυακό σύστημα και η πιθανή υλοποίηση μιας ασφάλισης βασισμένης σε προεπιλεγμένες ερωτήσεις σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει ποιότητα στην ασφάλιση», αφού, όπως επισημαίνει, «η επικοινωνία ασφαλισμένου-ασφαλιστή προσφέρει τη δυνατότητα στον ασφαλισμένο να αναπτύξει στο σύνολό τους κάθε ανησυχία και προβληματισμό του και έτσι ο ασφαλιστής μπορεί να συνδυάσει όλες τις παραμέτρους που θα τον οδηγήσουν στην ολοκληρωμένη ασφάλιση των αναγκών του».
Μάλιστα, με δεδομένη τη χειρότερη οικονομική κρίση που έχει ζήσει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, η κα Βουρβαχάκη πιστεύει ότι «ο ασφαλιστής μπορεί να φανεί περισσότερο επαγγελματίας και να βρεθεί δίπλα στους ασφαλισμένους ως ο απόλυτα χρήσιμος σύμβουλος και όχι ως προμηθευτής πιθανών-μελλοντικών καλύψεων».

Πώς, όμως, μεταφράζεται αυτή η κρίση στην καθημερινότητα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή;
«Σαφώς και η καθημερινή δραστηριότητα ενός ασφαλιστικού συμβούλου έχει διαφοροποιηθεί αρκετά. Πιστεύω, όμως, ότι τώρα πια επικεντρώνεται στα σπουδαιότερα και αυτά δεν μπορεί να είναι άλλα εκτός από τη διατήρηση του πελατολογίου, σε πρώτη προτεραιότητα, αλλά σε ίσο βαθμό με την πρόσκτηση νέων εργασιών, τώρα όμως βάσει αναγκών», επισημαίνει η κα Βουρβαχάκη, για να τονίσει: «Η κρίση δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε και αυτός δεν είναι ο παλιός, ο εύκολος, ο πρόχειρος. Είναι ο σύγχρονος και πληρέστερος επαγγελματικά, με σαφώς περισσότερες απαιτούμενες εργατοώρες, αλλά με ζητούμενο την ποιοτικότερη πώληση».
Για την ίδια «ζωτικό θέμα για τον κλάδο μας ήταν και εξακολουθεί να είναι η προσέλκυση νέων ανθρώπων στο επάγγελμα και ίσως ένας λόγος που η προσέλκυση νέων συνεργατών είναι μειωμένη τα τελευταία χρόνια να είναι και το γεγονός ότι αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες καταφεύγουν σε πωλήσεις χωρίς ασφαλιστική διαμεσολάβηση».
Ωστόσο, θεωρεί ότι «έχουν γίνει πολλά θετικά βήματα από την πλευρά της πολιτείας (εκπαίδευση – πιστοποίηση διαμεσολαβητών), αλλά οι τελευταίες εξελίξεις δεν έχουν αποσαφηνίσει προς ποια πλευρά θέλουμε να κινηθούμε, για να ανεβάσουμε το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης στο επίπεδο που του αξίζει».
Αυτό που διαπιστώνει, πάντως, είναι «ότι ο θεσμός προσπαθεί να ανακτήσει την αξιοπιστία του, που είχε πολλαπλά λαβωθεί τα προηγούμενα χρόνια, και αυτό αποτυπώνεται στη συνειδητή πια επιλογή του επαγγέλματός από νέους ανθρώπους».
Κλείσαμε τη συζήτησή μας με τις νομοθετικές αλλαγές που προωθούνται, οι οποίες, σύμφωνα με την κα Βουρβαχάκη, «είναι βέβαιο ότι προσπαθούν να βάλουν τάξη σε ένα περιβάλλον που μέχρι σήμερα χαρακτηριζόταν από ένα δυσνόητο πλαίσιο, πολλές φορές άναρχο, που κακοποιούσε τον επαγγελματισμό και τροφοδοτούσε τον τυχοδιωκτισμό». Η ίδια είναι βέβαιη πως «εάν η πολιτεία αποφασίσει να βάλει μια τάξη στις πρακτικές της ιδιωτικής ασφάλισης, που ενίοτε κινούντο στα όρια της νομιμότητας, αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του πλήθους των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και των ασφαλιστικών εταιρειών. Η συνετή διαχείριση της μείωσης αυτής, όμως, μπορεί να προσφέρει αναπτυξιακές προοπτικές? κάτι που όλοι ευχόμαστε και με πάθος υποστηρίζουμε».