Ακραία φαινόμενα και στις ασφαλίσεις

Το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον αντικειμενικά καλύπτεται από… χαμηλό βαρομετρικό όπως θα έλεγαν οι μετεωρολόγοι.

Η ελληνική ασφαλιστική αγορά και σε επίπεδο ανθρώπων και σε επίπεδο αριθμών έχει ήδη απομειωθεί.

Οι προοπτικές για το άμεσο μέλλον εκτιμάται ότι δεν επιτρέπουν αισιόδοξες προβλέψεις και οι στόχοι εξαντλούνται στην προσπάθεια μείωσης των δυσμενών επιπτώσεων.

Οι αναπτυξιακές στρατηγικές έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε αμυντικά πλάνα και σχέδια περιορισμού των απωλειών.

Αν και αυτή τη στιγμή, κεφαλαιακά, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν αντιμετωπίζουν πιεστικά προβλήματα, η μείωση της ρευστότητας και κυρίως το βαρύ κλίμα που επιτείνεται από την πολιτική αστάθεια οδηγούν σε υφεσιακές επιλογές. Η περαιτέρω αύξηση της ανεργίας στον τριτογενή τομέα της ιδιωτικής ασφάλισης είναι αναμενόμενη. Αναμενόμενη είναι και η αύξηση των ανασφάλιστων αξιών ή, στην καλύτερη περίπτωση, η υποασφάλισή τους.

Δεν έχουμε ακόμη σημειώσει καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις, όμως το ενδεχόμενο πλανάται απειλητικό.

Πέρα και έξω από τον κλάδο μηχανοκίνητων οχημάτων που μοιάζει και είναι ο καθρέπτης της αγοράς, όπου εκεί απεικονίζονται σχεδόν όλες οι παθογένειες, το μέγα ερωτηματικό συνίσταται στις ασφαλίσεις νοσοκομειακών προγραμμάτων. Ερώτημα που αφορά εκτός από τις ασφαλιστικές εταιρείες και το σύνολο των εξαρτημένων από αυτές ιδιωτικών νοσηλευτηρίων.

Τα συνταξιοδοτικά προγράμματα και οι πρωταγωνιστές του κλάδου, δηλαδή τα εφάπαξ καταβολής, έχουν δεχθεί μέγα πλήγμα από την ελεγχόμενη (;) κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.

Τέλος, η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να αναγνωρίζει τη χρησιμότητα της ασφαλιστικής βιομηχανίας και επομένως οι όποιες «προσδοκίες» αφορούν μέτρα εντονότερης πίεσης αλλά και περιορισμών.

Στα δύσκολα προσμετράται το ανάστημα των ηγητόρων της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς καθώς και του πληρώματος αυτής που δεν είναι άλλοι από τους διαμεσολαβούντες, προς αυτούς είναι στραμμένα τα βλέμματα όλων.

ΔΡ