Αγέλαστη άνοιξη

Η αγορά παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις που συντελούνται.

Τρεις μεγάλες εταιρείες ταυτόχρονα αλλάζουν διοικήσεις και εμφανώς αλλάζουν και στρατηγική.

Οι κόμποι δεν λύνονται, οι προθεσμίες παρέρχονται και οι αρμόδιοι συμβιβάζονται και αδρανούν.

Σε αντίθεση όλων αυτών, τα παραγωγικά δίκτυα, είτε διότι είναι υποχρεωμένα εκ των πραγμάτων είτε διότι επιλέγουν να συνεχίζουν να εργάζονται, καταθέτουν αιτήσεις, παράγουν ασφάλιστρα, προσφέρουν φορολογητέα ύλη και διαδίδουν τον Θεσμό.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν χάνει την ευκαιρία, ακόμη και μιλώντας σε ώρες του μεσονυκτίου, να δίνει το στίγμα της εχθρότητας της Κυβέρνησής του προς την Ιδιωτική Ασφάλιση.

Οι δείκτες επιδεινώνονται. Οι σκιές της πολιτικής αβεβαιότητας συναγωνίζονται σε τόνους γκρίζους τις σκιές της ολοένα και πιο ισχνής εμπορικής λειτουργίας.

Το “θείο δώρο”, κατά τον Διοικητή της ΤτΕ, των κεφαλαιακών ελέγχων καλά κρατεί και οι ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες συμμετέχουν, ομού μετά του κράτους και των δανειστών, σε διασαφηνιστικούς όρους ρύθμισης των αμαρτωλών δανείων.

Παράλληλα, έξω από μας, μηνύματα εκπέμπονται για την προετοιμασία του Κλάδου της Ασφάλισης στις καλύψεις των κινδύνων του κυβερνοχώρου αλλά και κυρίως και παγκοσμίως στις καλύψεις των φυσικών καταστροφών.

Οι φυσικές καταστροφές και η αλλαγή του κλίματος, που απασχολούν τις ασφαλιστικές εταιρείες στο εξωτερικό, απασχολούν με την ίδια ένταση ακόμα και τους …βραβευόμενους καλλιτέχνες στις ετήσιες βραβεύσεις των Oscar κινηματογράφου.

Αν και ζούμε στον ίδιο πλανήτη, πιστεύουμε και νιώθουμε ότι στη δική μας χώρα υπάρχει σκιά, όταν σε άλλες χώρες τα πράγματα φωτίζονται.

Άραγε, τα πολιτικά διλήμματα είναι ικανά είτε να ανατρέψουν είτε να αποτρέψουν οικονομικές δραστηριότητες, μέσα στο φάσμα των οποίων εντάσσουμε και την ασφαλιστική βιομηχανία;

Οι κινήσεις κεφαλαίων, η διασπορά των κινδύνων, αλλά και η συσσώρευση των κινδύνων, έχουν υπερβεί κανονιστικές ρυθμίσεις. Οι κανονιστικές ρυθμίσεις δυστυχώς φαίνεται ότι κατά κανόνα, εμπνέονται και εφαρμόζονται υπό το κράτος μιας πανικόβλητης αντίδρασης στις άγνωστες συνέπειες που πρωτοεμφανίζονται. Με άλλα λόγια, ακολουθούν και δεν προλαμβάνουν τα φαινόμενα που προσπαθούν να ρυθμίσουν και δεν σχεδιάζονται με αναπτυξιακή προοπτική.

Η ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία, όπως και άλλοι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας, στερημένη από αναγνώριση σκοπιμότητας λειτουργίας, αλλά και ικανότητας λειτουργίας, απαισιοδοξεί. Η παγκόσμια ασφαλιστική βιομηχανία επιμένει να διαδραματίζει τον ρόλο της, αν και δεν κρύβονται οι πληγές  που της έχουν προκαλέσει οι παράπλευρες απώλειες, που δεν είναι μόνον οικονομικές αλλά και κοινωνικές.

Αυτό είναι το σχόλιό μας όχι μόνο για τα φαινόμενα αλλά και για εκείνα τα οποία αντιλαμβανόμαστε με στοιχεία και με φαντασία.